การวาดลวดลายต่างๆบนร่างกายที่คงอยู่ถาวร ซึ่งเรียกว่า รอยสัก เป็นศิลปะที่มีจุดเริ่มต้นมาจากวัฒนธรรมการสักของชนเผ่าต่างๆของโลก โดยรอยสักหรือ Tattoo เป็นคำที่เพี้ยนมาจากคำว่า Tatau ของชาวตาฮิติ ซึ่งถือเป็นหนึ่งในชนเผ่า Polynesia ซึ่งอาศัยอยู่ตามหมู่เกาะโอเชียเนีย ดังนั้นรอยสักจึงถือเป็นความลึกล้ำทางด้านวัฒนธรรมของโลกมานานแล้ว และอีกหนึ่งหลักฐานชิ้นที่สำคัญคือการค้นพบเมื่อ 100 ปีก่อน มีการขุดพบซากมัมมี่ 2 ร่าง เป็นเพศชายและหญิงที่เมืองเกเบอลีน ในอียิปต์ มัมมี่ทั้ง 2 ร่างนี้ถูกเรียกว่ามนุษย์เกเบอลีน มีอายุ 3,351–3,017 ปีก่อนคริสต์ศักราช ซึ่งเป็นช่วงก่อนสมัยราชวงศ์ที่มีฟาโรห์เป็นผู้ปกครอง ด้วยภาพถ่ายอินฟราเรดของรอยบนแขนของมัมมี่ทั้งคู่ ซึ่งเดิมทีนั้นคิดว่าเป็นรอยเปื้อนเข้มๆทั่วไป แต่กลับเป็นรอยสัก จึงหลักฐานสนับสนุนว่าการสักรอยบนร่างกายมีมาก่อน 1,000 ปี ในทวีปแอฟริกา และเป็นรอยสักที่เก่าแก่ที่สุดในโลก มีจัดแสดงในพิพิธภัณฑ์บริติช แห่งอังกฤษ

ในอดีตรอยสักนั้นอาจถูกมองว่าเป็นสัญลักษณ์แห่งความสกปรก ป่าเถื่อน การลงโทษ และการตีตรา แต่ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป ทั้งในด้านความคิด และวัฒนธรรมต่างๆ ทำให้มุมมองของบางสิ่งบางอย่างถูกพัฒนาปรับเปลี่ยนไป เพราะในอีกแง่หนึ่ง รอยสัก

เป็นสัญลักษณ์ของเกียรติยศ

เป็นสัญลักษณ์ของการเติบโต

เป็นที่พึ่งของจิตใจ

เป็นศิลปะบ่งบอกตัวตน

ทัศนคติที่เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาของโลก จึงทำให้รอยสักนั้น ได้รับการยอมรับว่าเป็นศิลปะที่งดงามในสังคมยุคปัจจุบัน